Po relacji z moich poszukiwań sportów tradycyjnych w Płocku, powracam do odpowiedzi na pytanie: “jakie są polskie sporty tradycyjne?”.
Pierwszy z nich – pierścieniówkę – opisałem tutaj. Teraz czas na ringo.
Jak powstało Ringo?
Ringo to dość powszechnie znany sport, który swoimi początkami sięga lat 50. XX wieku. W 1959 roku dziennikarz i szpadzista – Włodzimierz Strzyżewski – chciał pojechać na obóz treningowy, ale nie uzyskał ze swojego miejsca pracy zgody na urlop. Poszukiwał zatem sposobu, by potrenować szermierkę na miejscu – w Warszawie.
Do treningu wykorzystał gumowe kółko – a wymyśloną w ten sposób grę rzutną nazwał po prostu “grą w kółko“. 5 lat później przepisy nowej gry opublikowano w polskiej prasie, a w 1968 roku pokazano ją na igrzyskach olimpijskich w Meksyku. Potrzebna była bardziej zrozumiała międzynarodowo nazwa – i tak powstało “ringo” (ang. ring – m.in. pierścień, koło).
Polska gra zyskiwała coraz większą popularność, zarówno w kraju, jak i za granicą. Od 1973 roku zaczęto organizować w nią regularne, Międzynarodowe Mistrzostwa Polski. Ringo pokazywano m. in. na kilku kolejnych igrzyskach olimpijskich – w Monachium (1972), Moskwie (1980) czy Atlancie (1996). Od 1993 roku odbywaj się regularnie Mistrzostwa Europy a od 1997 roku Mistrzostwa Świata.
Gra doczekało się też powstania jej ważnych stowarzyszeń – już w 1989 roku założono Polskie Towarzystwo Ringo a cztery lata później Międzynarodową Federację Ringo.
Jak się gra w ringo?
Ringo polega na przerzucaniu gumowego kółka przez taśmę, linę bądź siatkę, tak żeby spadło na pole przeciwnika. Taśmę zawiesza się na różnej wysokości, w zależności od wieku grających. Można grać 1 na 1 albo w drużynach dwu lub trzyosobowych (a nawet większych).
W rozgrywce indywidualnej, zawodnik rozpoczyna grę serwem zza linii końcowej – musi przerzucić jedną ręką ringo na drugą połowę boiska. Przeciwnik stara się je złapać (też jednorącz) i przerzucić tą samą ręką ponownie nad taśmą.
Gracze poruszają się po boisku tylko bez kółka w dłoni. W momencie jego złapania, muszą się zatrzymać i przerzucić ringo. Kiedy kółko upadnie na ziemię na lub poza polem gry, rozgrywka jest przerywana i punkt zdobywa jedna z drużyn.
W wersji zespołowej natomiast gra się dwoma kółkami jednocześnie. Taką rozgrywkę rozpoczynają serwem dwaj gracze przeciwnych zespołów z końcowych linii boiska. Toczy się ona do momentu upadnięcia obydwu kółek na lub poza polem gry. Wtedy sędzia liczy punkty. Można je zdobyć poprzez zmuszenie przeciwnika do niezłapania ringa lub jego rzutu poza pole gry. Punkt tracimy z kolei, kiedy rzucimy ringo w niewłaściwy sposób (oburącz, pionowo, zmieniając rękę, pod lub w taśmę), zrobimy z nim więcej, niż jeden krok lub przetrzymamy w dłoni dłużej, niż 5 sekund.
Mecz w ringo toczy się do dwóch lub trzech wygranych setów, do 15 punktów każdy. Zachowuje się tu zasadę dwóch punktów przewagi, ale tylko do 17 punktu, który kończy rozgrywkę.
Ringo to sport dla każdego
Ringo to przykład wszechstronnego sportu dla każdego. Tę grę cechuje prostota rozgrywki i łatwość organizacji. Można grać zarówno na świeżym powietrzu, jak i w hali. Udowodniono, że specyfika ruchowa gry w ringo wpływa korzystnie na zdrowie dzieci i osób dorosłych. Ringo to ciekawa forma rekreacji. Ten sport daje po prostu dużo radości.
Ringo na I Europejskim Tygodniu Sportu
Sprawdziłem to wielokrotnie w praktyce, m in. podczas I Europejskiego Tygodnia Sportu w Brukseli. Nie miałem tam najlepszych warunków do prowadzenia zajęć dla dzieci – skwer z drzewami był urokliwy, ale utrudniał rozłożenie sprzętu. Było tu mało miejsca na grę.
Ringo sprawdziło się w tych warunkach świetnie – rozwiesiłem taśmy między drzewami, a miejscowe dzieci bawiły się doskonale!
Gdzie można zagrać w ringo?
Sporo rozgrywek na różnym poziomie w ringo organizuje m. in. wspomniane już Polskie Towarzystwo Ringo.
W ringo można też zagrać na prowadzonych przeze mnie zajęciach z zakresu gier i zabaw tradycyjnych. Gramy wówczas często przez siatkę – na zmianę w opisaną wcześniej pierścieniówkę i właśnie w ringo.
Ringo to podobny sport do starszych od niej gier rzutnych, jak niemiecki Ringtennis czy angielskie gry pokładowe, którymi umilano sobie czas podczas długich rejsów. Być może polska gra zapożyczyła główne założenia właśnie od nich. Dzisiaj jednak ringo jest niezależnym, polskim sportem tradycyjnym, który zyskuje na popularności.